Jan Zamoyski (ur. 1901 Kazimierza Wielka, zm. 1986) Malarz, scenograf, współzałożyciel i prezes Bractwa św. Łukasza, członek Bloku ZAP, IPS-u, grupy Powiśle. W latach 1921-22 kształcił się pod kierunkiem J.Kauzika, W.Skoczylasa i M.Kotarbińskiego w Miejskiej Szkole Sztuk Zdobniczych w Warszawie, natomiast w okresie 1923-1928 w Szkole Sztuk Pięknych w pracowni Tadeusza Pruszkowskiego. Brał udział w kampanii wrześniowej, uczestniczył w walkach w obronie Wybrzeża. W latach 1939-45 przebywał w niewoli, gdzie organizował życie kulturalne jeńców - pracował w obozowym teatrze jako scenograf i aktor, prowadził kursy rysunku i malarstwa. Po wojnie brał udział w odbudowie stolicy. Był współautorem polichromii na staromiejskich kamieniczkach. Tematyka prac Zamoyskiego jest bardzo rozległa: portrety, sceny historyczne, religijne (głównie realizowane w dużych kompozycjach freskowych), obrazy o tematyce rodzajowej. W Kazimerzu Zamoyski bywał stale od 1923 roku. Podczas pierwszych...

Jan Zamoyski (ur. 1901 Kazimierza Wielka, zm. 1986) Malarz, scenograf, współzałożyciel i prezes Bractwa św. Łukasza, członek Bloku ZAP, IPS-u, grupy Powiśle.

W latach 1921-22 kształcił się pod kierunkiem J.Kauzika, W.Skoczylasa i M.Kotarbińskiego w Miejskiej Szkole Sztuk Zdobniczych w Warszawie, natomiast w okresie 1923-1928 w Szkole Sztuk Pięknych w pracowni Tadeusza Pruszkowskiego. Brał udział w kampanii wrześniowej, uczestniczył w walkach w obronie Wybrzeża. W latach 1939-45 przebywał w niewoli, gdzie organizował życie kulturalne jeńców - pracował w obozowym teatrze jako scenograf i aktor, prowadził kursy rysunku i malarstwa. Po wojnie brał udział w odbudowie stolicy. Był współautorem polichromii na staromiejskich kamieniczkach.

Tematyka prac Zamoyskiego jest bardzo rozległa: portrety, sceny historyczne, religijne (głównie realizowane w dużych kompozycjach freskowych), obrazy o tematyce rodzajowej.

W Kazimerzu Zamoyski bywał stale od 1923 roku. Podczas pierwszych plenerów organizowanych przez Pruszkowskiego namalował kilka widoków miasteczka. Częściej jednak malował ludzi. Szczególnie lubił Szymona Pałkę, chłopa przychodzącego z Opola Lubelskiego, który podczas pozowania opowiadał o zwyczajach i wierzeniach wsi.